انسان ها برای ادامه زندگی به آب، زمین و هوا نیازمندند، آنها به غذا، سوخت ،‌مسکن و انرژی برای تولید انواع کالاها نیاز دارند و همه این موارد را از محیط طبیعی بدست می آورند . منابع طبیعی را به دو گروه منابع تجدید شدنی و غیرقابل تجدید می توان تقسیم کرد:
منابع غیرقابل تجدید: منابعی هستند که فقط یک بار می توانند مورد استفاده قرار بگیرند مثل زغال سنگ و نفت و علت اینکه این منابع را غیرقابل تجدید می نامند این است که میلیون ها سال طول می کشد تا امکان تشیکل مجدد آنها فراهم شود.
منابع تجدید شدنی : منابعی هستند که می توانند به طور مدوام مورد استفاده قرار بگیرند. بعضی از این منابع هرگز به پایان نمی رسند مانند انرژی حاصل از باد و خورشید. برخی از این منابع مانند منابع زیستی (جنگل ها ،‌ماهی ها، خاک) هر چند قابل تجدید و قابل استفاده مجدد می باشند. فرسایش بیش از حد خاک ، صید بی رویه ماهی ها و قطع بی رویه درختان جنگلی به نابودی این منابع منتهی می شود.
حد متناسب جمعیت
عامل منابع یکی از عوامل اساسی در تعیین حد متناسب جمعیت است. بنابراین می توان گفت: ‌حد متناسب جمعیت عبارت است از بهترین تعادل ممکن بین منابع و تعداد جمعیت یک سرزمین.

جمعیت و غذا
مسئله دسترسی به غذا در همه جای جهان به عنوان یک مشکل مشاهده نمی شود. در حالی که در اروپای غربی و آمریکای شمالی مازاد غذا وجود دارد، بسیاری از کشورهای جهان با کمبود غذا مواجه هستند.
به طور معمول میزان حداقل کالری روزانه برای هر فرد به منظور یک زندگی سالم 2300 کالری است. بیشتر کشورهایی که سرانه مصرف کالری روزانه آنها از 2300 کالری کمتر است در قاره آفریقا واقع شده اند. در قاره آسیا نیز کشورهای پرجمعیتی چون هند با مشکل گرسنگی و سوء تغذیه دست به گریبان هستند. فائو اعلام کرده است با اینکه بسیاری از کشورهای جهان در دهه های خیر برای تولید غذا تلاش کرده اند اما امروزه بیش از یک میلیارد نفر در جهان از سوء تغذیه رنج می برند. کاهش بارندگی و خشکسالی درجنوب صحرای آفریقا منجر به قحطی و گرسنگی شده است. در سال های 1990 – 1980 هزاران نفر از سکنه اتیوپی، سودان، سومالی در جستجوی غذا، خانه و کاشانه خود را ترک کردند و کیلومترها در بیابان های گرم به سمت اردوگاه های پناهندگان حرکت کردند و بسیاری از آنها نیز در بین راه جان سپردند.

عوامل اقتصادی و اجتماعی نیز شدیداً بر مسئله دسترسی به غذا اثر می گذارند. مثلاً توزیع غیرعادلانه غذا در یک کشور، ارتباطات و حمل و نقل نامناسب، احتکار غذا توسط کشورهای ثروتمند، افزایش قیمت مواد غذایی، ناآرامی های سیاسی و جنگ همه بر این مسئله تأثیر دارند. از طرفی در دهه های اخیر همه کشورهای در حال توسعه به سمت صنعتی شدن حرکت کرده اند و بنابراین هر روز زمین های کشاورزی بیشتری به کارخانه ها ، جاده ها، انبارها و خانه های مسکونی تبدیل می شود. رشد جمعیت جهان نیز مانع از آن است که بین غذا و جمعیت تعادل مناسب برقرار شود. کشورهای وارد کننده غلات و مواد غذایی که معمولاً کم درآمد هستند و به محصولات کشاورزی مناطق عمده تولید کننده غلات نیاز دارند با خطر جدی تری روبه رو هستند و به همین دلیل امنیت غذایی ندارند پس باید با کنترل رشد جمعیت و برنامه ریزی برای افزایش محصولات کشاورزی این مشکل را حل کنند.